Hodim Tasses

Hodim Tasses urodził się na Shili. Żyjąc w ukrytej wiosce, żaden Jedi nie odnalazł go aż do dziesiątego roku życia. Dopiero gdy ujawniły się zdolności Hodima Tassesa, Rada Ohadi postanowiła oddać dziecko do Zakonu Jedi. Wraz z nim przekazano jego najlepszego przyjaciela - Movru Vauana. Był to pierwszy taki zabieg w wiosce Ohadi, więc ta dwójka młodych Togrutan była chlubą swojego plemienia.

Hodim nie wyróżniał się spośród innych adeptów. Sam został przydzielony do Klanu Smoka, a jego przyjaciel do Klanu Bergruufta. Razem z Movru dyskutowali na różne tematy - o byciu Jedi, o domu, o rodzinie... Dzielili się strzępami swoich wspomnień.

W wieku dwunastu lat podszedł do prób padawańskich. Każdą z nich przeszedł poprawnie. Największy problem miał z zaprezentowaniem swoich umiejętności szermierczych, ale i temu wyzwaniu podołał. Wtedy też został Padawanem. Szkolił się pod okiem Cathara - Mistrza Crandyrra. Gdy Tasses miał dwadzieścia lat, jego rówieśnik wraz z ukochaną Jedi - Tanaą - uciekł bez słowa. To doprowadziło do jeszcze głębszych rozważań. Hodim cały czas myślał o powrocie do rodziny. Dzięki naukom Mistrza Crandyrra, Hodim, w wieku dwudziestu czterech lat, zdobył tytuł Rycerza Jedi. Wydarzeniem, które ostatecznie wpłynęło na jego decyzję o powrocie do rodziny, była misja wyruszenia na Shili w poszukiwaniu swojego mistrza. Zakon trafił na trop Crandyrra i przekazał misję poszukiwawczą Hodimowi. Poszukiwania doprowadziły go do jego dawnego domu - Ohadi. Niestety, trop po mistrzu się urwał i trzeba go było uznać za zaginionego. Hodim w międzyczasie poznał swoją rodzinę i resztę plemienia. Wspomnienia powróciły do niego na nowo, co ożywiło decyzję o pozostaniu w tamtym miejscu. Zakon kilkukrotnie namawiał go do powrotu, ale Hodim nie przystanął na żadną z propozycji. Koniec końców, jako były Rycerz Jedi, został jednym z członków Rady Ohadi. Decyzja o wydaleniu z Zakonu go nie zaskoczyła, ale wieść o tym przysporzyła mu trochę problemów. Z początku chluba plemienia okazała się dyshonorem. Hodim dbał o swoją wioskę i bronił ją przed różnymi niebezpieczeństwami, ale ze względu na nastawienie jej mieszkańców do niego, wykonywał swoją robotę sam. Jego relacje z innymi były nieprzyjemne i minimalne. Zła sytuacja osiągnęła punkt kulminacyjny, gdy jego matka zginęła podczas ataku akuli na wioskę. Ojciec Hodima obwiniał go za to, więc Togrutanin zaczął żyć na uboczu - w samotności.