Profesjonalista

Spojrzałem w kierunku nadchodzącej kobiety. Wydawała mi się znana, chociaż nie jestem pewien czy w ogóle kiedykolwiek dobrze ją poznam. Szła pewnym krokiem, szeroko uśmiechnięta i bardzo przyjazna. Takie tworzyła wrażenie. Zapewne miało to zmylić potencjalnego wroga, uśpić jego czujność. Sprawić, że wezmą ją za niegroźną dziewczynkę.

Błąd. Ciekawe ile ludzi zapłaciło za tą pomyłkę życiem?

Podła speluna w której byłem przyciąga masę podejrzanych typów. Ona też nie była tu przypadkiem. W takich miejscach nic nie dzieje się w sposób losowy.
Piłem wino. Tanie. Dużo siary. Zagadał do mnie jakiś koleś. Intelektualista chociaż debil. Powiedział od razu czego szuka.

Błąd. Dobrze, że chociaż ma szczęście. Niewłaściwa osoba i już by nie żył.

Kobieta podeszła do nas i zagadała. Wtedy nadszedł czas. Po to przybyłem. Siedem miesięcy poszukiwań i przygotowań w oczekiwaniu na te chwilę. Mój przedostatni cel. Jeszcze dwoje i moje życie straci sens.
Zrobiłem to, zrobiłem to w sposób bezwzględny. Wszystko zadziało się tak, jak zaplanowałem. Szybka akcja. Koniec.

Patrzeli się na mnie ze strachem i ... ciekawe czy to co widziałem było podziwem? To nie ważne. Nie dbam o to, jak mnie postrzegają. Dużo później pewien naiwny człowiek powiedział mi, że powinienem być bohaterem i chronić słabszych. Odpowiedziałem mu, że nie jestem bohaterem i nigdy nim nie będę. Jestem profesjonalistą. I tak chce być postrzegany.

No chyba, że tak kobieta zechce bym był bohaterem. Czuje, że tylko ona mogła by mnie zmienić...

A może tylko mi się wydaje?

Spojrzałem na ślady krwi. Kawałek dalej były kolejne. Prowadziły gdzieś. Prawdopodobnie dokładnie tam gdzie przetrzymują porwaną kobietę. Odkąd ją porwali, mój towarzysz którego zwałem Jednorożcem, był bardzo niespokojny. Chociaż dzisiaj w ogóle zachowywał się dziwnie.

Spotkaliśmy się w burdelu w niższych poziomach Nar Shaddaa. Gdyby nie to, że przestałem wierzyć w to całe pitolenie o mocy i jej cudownych właściwościach, powiedziałbym, że to własnie ona sprowadziła nas wszystkich w to samo miejsce. Jednorożec powiedział, że szukają statku. Burdel był raczej dziwnym miejscem do tego typu czynności. No chyba, że "statek" to nazwa jakiegoś fetyszu, a mój znajomy chciał zaimponować kobiecie czymś niezwykle wyuzdanym.

Jak się potem okazało, co cholernie dziwne, że tych dwoje naprawdę poszukiwało statku w domu publicznym. Mieli szczęście bo spotkali mnie. W sumie mieli podwójne szczęście. Raz, że odnaleźli statek, którego szukali a dwa... No własnie.

Zaatakowało nas kilkoro ludzi. Że niby się zadłużyłem. Dlaczego, kurna, od razu do mnie? Może ktoś inny korzystał na mój rachunek ... I wtedy własnie mnie olśniło. Orzeszek.
Tłumaczenia jednak nie dawały rady. Grupka goryli bez ostrzeżenia obezwładniła nas. Mnie i jednorożca zamknęli w kanciapie, zaś jego pannice. No właśnie ... bantha wie gdzie.

I tu wracamy do tych śladów krwi. Prowadzą gdzieś. Możliwe, że należą do tej Jedi, do której Jednorożec smalił cholewki. Z tym, że w dolnych poziomach Nar Shaddaa, krwi ci dostatek. Ślady mogły prowadzić dokądkolwiek.
I wtedy na ratunek przyszła ona. Rudowłosa piękność. I znów pomyślałem: "Szkoda, że nie wierze w te pierdoły o mocy - przynajmniej miałbym wytłumaczenie na taki zbieg okoliczności".

Okazało się, że Rudzielec był Jedi (no kto by się spodziewał, prawda?). Pomogła nam za pomocą swoich fiku miku mocy. Krew należała do koleżanki Jednorożca - a to oznaczało, że kierowaliśmy się w dobrym kierunku.

Co się działo dalej? W dużym skrócie, znaleźliśmy drzwi, a Ruda je wyważyła po czym nie wiedzieć czemu zemdlała.
To co się wydarzyło w środku ... to już temat na inną historie.

Leżałem na wznak gapiąc się bezmyślnie w sufit. Po śnie który opisałem, dręczyły mnie koszmary toteż nie spałem zbyt dobrze. Postanowiłem, że sobie poleżę. Ot w ten sposób będę odpoczywał.
Kobieta koło mnie poruszyła się. Widocznie coś jej się śniło.
Gdy po chwili trącania się o mnie i manewrów próbując zająć większą część łóżka obudziła się, jej pierwszymi słowami było:
-Aha, to ty.
"A któż by inny?" - pomyślałem w pierwszej chwili, ale potem pomyślałem, że nie warto zadawać takiego pytania.
- Widzę, że księżniczka słońce wstała - odpowiedziałem - zatem możemy uznać że mamy poranek. Zwłaszcza, że jesteśmy w przestrzeni kosmicznej.
Jej głos był cudowny, a ona sama zaczęła się przeciągać i wtulać we mnie. Było to w pewien sposób nawet przyjemne. Poczuć to czego nie czuło się od ... bardzo dawna.
Jej ciekawość przeniosła się na moje blizny.
- A wiesz? Że w moich kręgach osoba z dużą ilością blizn uważana jest za słabego wojownika? - mówiąc to wodziła palcem po ścieżkach jakie wyznaczały moje rany.
- Tak? - odparłem przyglądając się co robi - Dla mnie blizny oznaczają, że nie walczyłem na niby, lecz naprawdę ktoś chciał mnie zabić. Ale ja okazałem się lepszy. Gdy coś mnie zabije będę miał świadomość, że ten ktoś lub coś było ode mnie lepsze.
Pocałowała mnie. Po raz kolejny. Można było utonąć w jej ustach.
Gdy rozmowa zaczęła się rozwijać w najlepsze, ktoś chamsko przerwał naszą prywatność. No zabił bym normalnie kolesia, gdyby nie to ... że byliśmy w jego pokoju. Kapitan statku, młody naukowiec, technik i co tam jeszcze Ardun Koth, nagle wszedł do swojego pokoju i od razu zaczęły się dziwne pytania:
- Co robicie w moim pokoju? I dlaczego nie macie na sobie ubrań?
- Tamte się podarły - odparłem na głupie pytanie jeszcze głupszą odpowiedzią
Jednak moja partnerka nie pieprzyła się w tańcu (dziwnie to zabrzmiało) i wytłumaczyła Ardunowi od razu podstawy:
- No bo wiesz, nadchodzi taki dzień, że pszczółka przylatuje do kwiatka...
- W tym wypadku to do Orzeszka - rozbawiła mnie jej odpowiedz
Młody nagle zbladł a na jego twarzy pojawił się ostentacyjny szok:
- Zaraz, zaraz. Czy wy uprawialiście sex, na moim łóżku?!? - zdenerwował się
- Oj tam zaraz sex - znowu postanowiłem odpowiedzieć ironicznie - już nie dramatyzuj młody.
- Chyba nie chcesz mi powiedzieć, ze medytowaliście tu jak Witma z Talymem?
- Jeśli TAK medytują Witma z Talymem to muszę przeprosić Jednorożca za głupie uwagi - dodałem zamyślony.
- A co? Drugi raz to nie przejdzie? - zapytał Orzeszek nie wymawiając tradycyjnie R
Młody próbował się uspokoić. Jednak nie wychodziło mu to najlepiej.
- Dobra, rozumiem, że musieliście się rozluźnić trochę i pobaraszkować ... Ale dlaczego NA MOIM ŁÓŻKU?
- No bo widzisz, Orzeszek tak się nakręcił, że nie było czasu aby dotrzeć do naszego łóżka - odparłem znowu ironicznie.
- A niby gdzie indziej? - odparł tym razem głos rozsądku Orzeszka - Mieliśmy robić show przed połową załogi?
- No własnie - poparłem - statek jest pełen ludzi, od najemników po Jedi przez dwie lesby. Nie koniecznie chce chwalić się jaki to zajebisty jestem przed nimi.
Młody trochę się uspokoił, lecz po chwili zadał kolejne głupie pytanie:
- Użyliście chociaż gumek?
- A co to ma do rzeczy? - zapytałem śmiertelnie poważnie
- A to, że poplamisz mi pościel! - krzyknął Ardun
- To co młody - postanowiłem w swoim stylu zmienić temat - jak zaprosisz jakąś laskę tutaj na czochranie wookiego to też, pierwsze czym się będziesz martwił to aby nie pobrudzić pościeli?
Młody pokręcił głową i odpowiedział:
- Nie będę się martwił, bo to będzie moja laska i moje łóżko.
Wtedy do rozmowy powrócił z Orzeszek, ze świetnym kawałem:
- Mam kawał: Jak sprawić aby kobieta krzyczała jeszcze pół godziny po orgazmie?
Tego nie znałem. Niecierpliwie czekałem na odpowiedź.
- Wytrzeć pisiorka w firankę - odpowiedział Ardun
Dobre dobre - pomyślałem, że to dobry moment aby po wkurzać młodego.
- No ja akurat w firankę nie wyciarałem.
- A w co?! - krzyknął z przerażeniem - Tylko kurna nie mów, że w poduszkę.
Milczałem.
- Wyciera się w chusteczkę higieniczną - młody postanowił uczyć mnie higieny osobistej.
- Fajnie, słyszałaś Orzeszku? Mamy wycierać w chusteczkę higieniczną. Trzeba zapamiętać.
Młody zaczął coś opowiadać po co mu chusteczki i krem do rąk ale odparłem tylko:
- Nie interesuje mnie twoje życie erotyczne młody.

Później działo się jeszcze kilka rzeczy, ale nie byłem nimi zainteresowany. W mojej głowie raczej dominowały dwie myśli. Sen i Orzeszek.

Chociaż przede wszystkim Orzeszek.

Miałem wizje. Cholera, myślałem, że narąbałem się wińskiem jak messerschmitt. A to nie było to. Ta wizja była najprawdziwsza. Chociaż, kto ją tam wie, czy nie była tylko wytworem mojej wyobraźni.

Widziałem alternatywną wersje teraźniejszości. Gdybym podjął inne decyzje. Moja rodzina ... moja cała rodzina by żyła.

Ale nie podjąłem takich decyzji. Wszystko, łącznie z cierpieniem i śmiercią mojej rodziny, jest tylko i wyłącznie moją winą. Wszystko co zrobiłem, prowadziło do cierpienia i samotności.

Pytanie które warto zadać brzmi: Czy uczę się na błędach?  Otóż nie. Znowu podejmuje decyzję, które poprowadzą mnie tylko do cierpienia. Do samotności nie mogą. Samotny już jestem.

Co z Orzeszkiem zapyta ktoś. Ona i tak odejdzie jak się znudzi, czyli cierpienie.
Co z załogą statku? Wielu z nich pewnie zginie, a reszta ucieknie. Ja ich zawiodę - cierpienie.
Co z młodym naukowcem? Pokłada we mnie wiarę ale się zawiedzie - cierpienie.
Co z Jednorożcem? Nadal wierzy, że nauczę się na błędach - cierpienie.

Cokolwiek się nie wydarzy, tak czy owak moje decyzje prowadzą do cierpienia i samotności.
Moim przeznaczeniem jest cierpieć samotnie. Widoczne tak było gdzieś zapisane. Nawet jeśli tego nie chce i tak podejmuje takie decyzje. Bo jestem pieprzonym tchórzem, który nie potrafi przeciwstawić się przeznaczeniu i iść swoją drogą.

Ktoś powiedział, że umieramy samotnie. To dobrze. Przynajmniej jestem przyzwyczajony do samotności.

Na szczęście ze wszystkim tym już się pogodziłem. Cokolwiek by się złego nie wydarzyło.

Miałem kolejną wizje, czy może bardzo realistyczny sen. Bantha tam wie co to było.

Widziałem małą dziewczynkę, znaczy mała ... w sensie, że była ona bardzo chuda i młoda. Ubrana była w stare i brudne szaty, pamiętające pewnie czasy pierwszych Jedi. Była głodna, tyle wywnioskowałem z tego jak się zachowywała.

Pojawiło się dwoje ludzi. Zakapturzony człowiek, który zapalił swój czerwony miecz świetlny i zaatakował dziewczynkę, oraz kobieta. Ona stała i obserwowała.

Ruszyłem w jej kierunku zapalając miecz. W ostatnim momencie osłoniłem dziewczę. Odparowałem cios napastnika i zaczęliśmy walczyć.
Przeciwnik był zdecydowanie lepiej wyszkolony i bardziej doświadczony, a do tego jego szybkość ciosów była niesamowita. W śnie byłem sprawniejszy niż w rzeczywistości, udawało mi się bronić. Gdybym spotkał takiego kolesia w realu ... byłbym posiekany na drobne kawałki.

- Dlaczego walczysz za mnie? - zapytała dziewczynka płacząc cicho
- Bo tak - odpowiedziałem - nie wiem dlaczego, tak porostu powinienem zrobić.
- Teraz robisz to co powinieneś - odparła kobieta stojąca za napastnikiem - a zemsta nie jest tym co powinieneś robić a mimo to się mścisz.
- A odseparuj się ode mnie kobito - krzyknąłem parując kolejne ciosy - nie masz jakiś naczyń do pozmywania?
Przemówił nagle mrocznym ciężkim głosem przeciwnik, bez ustanku wyprowadzając ciosy:
- Pomagasz Ardunowi bo tak się powinno pomagać słabszym, a uciekasz od prawdy na swój temat. Jesteś mordercą Mitras, jesteś mordercą i żadne czyny tego nie zmienią.
Odpowiedziałem:
- Nie, nie jestem mordercą. Ci ludzie to niebezpieczne zwierzęta, a jak wiesz ... ja zabijam niebezpieczne zwierzęta. I nie ma znaczenia czy chodzą na dwóch łapach czy na czterech, czy myślą abstrakcyjnie czy działają instynktownie. Zabijam zwierzęta, których nie można nazywać ludzmi.

Mała dziewczynka za mną rozpłakała się głośno, a ja obudziłem się z jedną myślą.

"Cholera, nawet wino nie zagłusza już tych snów"