Niepokorny

Kwatera Tarczy była pusta. Nawet personel który ma zwyczaj lenić się podczas nieobecności członków uznał że dzień jest zbyt piękny aby tracić go na wykonywanie codziennych obowiązków. Jednak pomimo pustki dało się słyszeć szybkie kroki w głównym korytarzu. Średniego wzrostu postać, najpewniej męska kierowała się do sali odpraw. Po drodze w pośpiechu zakładała ona lekką zbroje własnej produkcji.
To jest ten dzień, pomyślał. Tego dnia padawan Skoltus miał wziąć udział w misji na planecie którą mu przydzielono, na planecie wiecznej wojny.
- Wzywałeś, wybacz spóźnienie – Skoltus głęboko się ukłonił, nie miał zwyczaju tego robić.
Po chwili można było zauważyć do kogo były kierowane te przepełnione ciężkim zmęczonym oddechem słowa. Przed sporych rozmiarów hologramem górzystej planety stał dość chudy Catharczyk. Wpatrywał się w hologram jakby szukał jego słabego punktu, jego dłoń skubała pod brodzie. Na słowa padawana uśmiechnął się do siebie i nie odwracając wzroku od hologramu rzekł.
- Tak, mam dla Ciebie dobrą wiadomość Skoltusie – Catharczyk odwrócił się do padawana.
- Wiesz czym się zajmują Ambasadorowie, prawda ? –zaczął się przechadzać wokół hologramu.
Skoltus, padawan i od niedawna właśnie Ambasador próbował sobie przypomnieć jaką funkcję pełni jego osoba.
- yyy .. niosą pokój w galaktyce ? –Skol jakby pytając odpowiedział.
- Ehhkm – Catharczyk przystanął w zadumie i odchrząknął znacząco.
Skoltus skierował wzrok na swoje obuwie. W myślach kołatała mu się jedna myśl    „Ten tekst pasuje tylko do Jedi”.
Cahtarczyk jakby czytając w myślach uśmiechnął się i kontynuował przechadzkę.
- Eh, nie chce mi się tego znowu tłumaczyć – Ansarras bo tak miał na imię Catharczyk przystanął przy ogromnym oknie dającym doskonały widok na senat.
- Która planeta została Ci przydzielona Skoltusie – zapytał Jedi.
- Balmorra –odpowiedział padawan bez zawahania.
- Tak dobrze … dziś polecimy .. tam właśnie – Ans wydawał się dziś wyjątkowo zamyślony.
- No nareszcie, już mam dość tej metalowej rozpadliny - Skoltus pomimo iż przeczuwał cel dzisiejszej misji zeskoczył  z krzesła i prawie krzycząc rzekł.
Jedi rozumiejąc podekscytowanie młodego padawana podszedł do niego i położył swoją rękę na jego ramieniu.
- W takim razie weź ze sobą cały niezbędny ekwipunek … i miecz – Catharczyk uśmiechając się skierował swoją osobę w stronę hangaru.
Skoltus prawie wybiegł z Sali cały w emocjach, ale jego zapał zgasiła jedna myśl. Odwrócił się w stronę Jedi którego już tam nie było. Padawan nie miał jeszcze oficjalnego pozwolenia swojego mistrza na używanie miecza świetlnego, a co dopiero jego budowę. Pomimo tego Skol miał już całą kolekcję rękojeści które pluły laserowym światłem w różnych kolorach. Uwielbiał je budować i choć swojego mistrza widział raptem tylko raz to już sam rozpoczął treningi.
Skoltus odwrócił się i poszedł szybkim krokiem w stronę warsztatu w którym miał swoje rzeczy a po chwili w jego głowie dało się słyszeć słowa „ Dziś masz moje pozwolenie”. Padawan uśmiechnął się do siebie, wziął torbę po czym ruszył w stronę hangaru. Tak to będzie dobry dzień.

Mały statek transportowy który nie posiadał żadnych oznaczeń wylądował właśnie w porcie orbitalnym. Z jego wnętrza wyszły trzy osoby. Dwie z nich odeszły razem w stronę odlotów wewnętrzno-planetarnych. Na szyldzie nad małym statkiem osobowym do którego zmierzała owa para widniał napis „ Balmorra, odloty – tylko dla jednostek wojskowych bądź upoważnionych cywili”.
Skoltus nigdy nie był na tej planecie. Właściwie jakby się zastanowić to nie zwiedził ich wiele. Starał się dotrzymać kroku kompanowi ale nie mógł oderwać wzroku od zaopatrzenia które było ładowane na ogromne statki wojska Republiki. Były tam przeróżne działa i kontenery wypełnione po brzegi … właściwie nie wiadomo czym. Ansarras wskazał mały statek osobowy pod szyldem cyfrowym. Tam właśnie zmierzali.
- Nigdy nie byłem na tej planecie – Skoltus uznał że warto o tym poinformować Rycerza.
- Naprawdę ? Nie lubię jej, wieczna wojna – Jedi jakby od niechcenia odpowiedział.
Zanim wsiedli na statek Asn złapał Skola za ramie. Skoltsu usłyszał w myślach jego głos, „ pamiętaj, mieczy używamy tylko w ostateczności”. Skoltus kiwnął głową.

Statek ruszył, na pokładzie oprócz Ambasadorów było dwóch przemytników i jeden najemnik – cyborg który wyglądał dość znajomo, na naramienniku miał oznaczenie EL –g 1.2. Kiedy byli już w połowie drogi na planetę  do niecodziennych pasażerów podszedł nawigator i zaczął się im przyglądać.
- Nie jesteście stąd co ? – zagadał.
- A czy wyglądamy jakbyśmy byli stąd – Skoltus pewny siebie odpowiedział agresywnie.
Nawigator miał chyba do czynienia z paroma Jedi, uśmiech zniknął z jego twarzy i w pośpiechu wrócił na swoją pozycje. Statek po paru chwilach wylądował. Najemnik i dwóch szmuglerów opuściło pokład w pośpiechu. Skol i Ans zrobili to samo.
Podobno pierwsze wrażenie jest najważniejsze, sprawia że jesteśmy w stanie wyrobić sobie opinię na każdy temat. Nie ważne czy jest to osoba czy rzecz. W każdym razie, Balmorra zrobiła na młodym padawanie spore wrażenie. Zaraz po wyjściu dało się czuć zapach spalonych materiałów. Nad głowami niebo przecinały niezliczone ilości myśliwców Republiki. A z oddali dało się słyszeć eksplozje a nawet i ledwo słyszalne wrzaski.
Ansarras musiał pociągnąć za sobą oniemiałego Skoltusa. Zaraz po odejściu od statku przedostali się przez tłum żołnierzy po czym zostali zatrzymani.
- Nie potrzebujemy ochrony, nie udajemy się w niebezpieczne miejsce – Ans jakby czytał w myślach żołnierza który nie zdążył nawet nic powiedzieć.
Żołnierz kiwnął głową po czym odszedł ze swoim odziałem. W głowie Skoltusa dało się słyszeć głos Ansa „ na początek udamy się w niebezpieczne miejsce”.
Dwoje kompanów oddaliło się nieco od bazy republiki udając się w stronę jakiejś groty. Po drodze można było zauważyć jakich zniszczeń w jednostkach dokonały ostanie bitwy. Wielu rannych żołnierzy leżało na kocach na litej ziemi, niektórzy bez kończyn, inni prawie martwi. Dwóch Ambasadorów mijało grupkę szeregowców których opatrywano, jeden z nich jeszcze krwawiąc opowiadał zwierzchnikowi jakąś przejmującą historię, „ nie mieliśmy szans, było ich zbyt dużo i jeszcze te kolikoidy. Ale coś nas uratowało, jakaś postać w kapturze. Tak jak szybko się pojawiła, tak szybko zniknęła. Zabiła wszystkich, pomogła nam”. Zwierzchnik dotknął czoła szeregowego i pokiwał głową z politowaniem. Po chwili dało się czuć nieznośny smród gnijących zwłok zmieszanych z karmą dla bant.
- Uważaj na tutejsze stwory – Ans wymacał schowany miecz.
- Stwory ? Jakie stwo … - Skoltus nie dokończył, zza kamienia wyskoczyło najgorsze spełnienie wszelkich koszmarów.
Obrzydliwy, paskudny, obślizgły i niewybaczalnie brzydki. Stwór który stał przed nimi był tak okropny że te słowa mogły by posłużyć za komplement. Miał sporo nóg i kolców, szczypce i chrapkę na dwóch podróżników. Śmierdział, tak jak zwłoki którymi mieli się stać nasi bohaterowie. Ale Jedi chyba nie pochwalał tego pomysłu. Zniknął a po chwili pojawił się za poczwarą i przebił ją swym mieczem. Skoltus odskoczył na widok wnętrzności po czym spojrzał z podziwem na Ansa wskazując jednocześnie drżącą ręką na martwe … coś.
- Kolikoid – Ans odpowiedział uprzedzając pytanie – wredne stworzenie ale nie głupie i działa w grupie więc pewnie jest ich więcej, chodźmy – po tych słowach udali się w stronę groty.
Przeprawa przez jak się okazało bagna trochę im zajęła ale po mniej więcej krótkim czasie dotarli pod samo wejście. Wejście które kiedyś było grodziami do jakiegoś laboratorium było zdewastowane najpewniej przez Kolikoidy. Przed samym wejściem walało się mnóstwo części i szczątków ludzkich. Skoltus pomimo iż miał Jedi za towarzysza nie czuł się pewnie.
       Wnętrze obiektu do którego weszli nie było wiele lepsze od samego wejścia. Pod ścianami stały komputery pokryte śluzem i kokonami. Z pod sufitu zwisały błony a pod nogami chrupały resztki jaj. Dwójka wędrowników ruszyła w głąb kompleksu który jak się okazało służył kiedyś jako laboratorium w którym badano właśnie te obrzydliwe stwory.   „Cóż, można się było tego spodziewać” pomyślał Skoltus wchodząc w zielonkawą obrzydliwą maź.
- Teraz możesz wyjąć swój miecz – rzekł Catharczyk wyjmując swój  dwustronny miecz świetlny.
Skoltus zaczął szperać w torbie. Po chwili wygrzebał rękojeść na której wyryte było  „Lu-ya”, podczepił ją pod pasek i zacieśnił paski naramienników.
- Tam gdzie się udamy … jest to miejsce bardzo silnie związane z moją przeszłością – Jedi zaczął bacznie szukać czegoś swym kocim wzrokiem.
Skoltus zaczął obserwować otoczenie. Dało się wyczuć mocą że stało się tu coś strasznego. Właściwie nie trzeba było być wrażliwym na moc aby być tego pewnym. Co chwila trzeba było uważać aby nie wdepnąć w ludzkie szczątki.
Ans i Skol doszli do Sali głównej a przynajmniej tak wydawało się padawanowi. Była rozmiarów małego hangaru a na środku na stosie nie wyklutych jaj siedział chyba największy Kolikoid jakiego dotąd widział Skoltus. Spał a wokół niego dało się zauważyć sporo mniejszych towarzyszy pilnujących aby nic się niestało ich przywódcy. Dwójka niecodziennych podróżników ominęła stworzenia tak aby ich nie obudzić. Skoltus nie mógł oderwać wzroku od zdawało by się Alfy całej grupy, natomiast Ansarras zaczął macać ściany sali, czegoś szukał.
- Cholera, jak tam się szło – Jedi zaklął.
- To było tak dawno … - Catharczyk przesunął mocą ogromny komputer.
- To było tajne przejście, musi być gdzieś .. JEST! – Jedi prawie krzyknął.
Oboje szybko przeszli przez mały otwór. Po drugiej stronie była właściwie dalsza część laboratorium ale coś musiała zawierać, inaczej po co miała być ukryta.
W tej samej chwili Skoltus poczuł wibracje. Coś tam było i najwidoczniej Jedi chciał to zdobyć. Udali się w stronę korytarza na końcu którego stał sporych rozmiarów Kolikoid. Skoltus odsunął się sądząc że Jedi załatwi sprawę ale Ans stał w miejscu. Padawan przeczuwał co zaraz nastąpi.
- Zabij go – Jedi lekko rozkazał głosem wskazując na poczwarę.
Skoltus bez zbędnego marudzenia stanął przed poczwarą i wpadł na pewien pomysł na który tylko w towarzystwie Ansarrasa mógł sobie pozwolić. Ku zdziwieniu Jedi, padawan nie sięgnął po miecz świetlny ale uspokoił się, zamknął oczy i skupił w sobie moc. Ans wiedząc co się stanie odsunął się trochę i z lekkim uśmieszkiem zaczął oglądać wydarzenie z kuriozalną satysfakcją. Skoltus po chwili złączył ręce i cisnął ogromną falą mocy w stronę stworzenia z którego nie zostało prawie nic.
- ŁOOOO rozsadziło go widziałeś !? –podekscytowany padawan nie mógł uwierzyć w to co się stało.
- Nieźle poszło – stwierdził pochlebczo Ans kopiąc głowę stwora – spory potencjał mocy.
- Chyba trochę przesadziłem –Skoltus strzepnął resztki Kolikoida z ramienia Jedi.
Jedi i padawan udali się dalej.
- Kiedy tam wejdziemy postaraj się wejść w mój umysł mocą – Ans miał cały czas miecz w pogotowiu.
- Wejść w umysł mocą ? Ale jak ? – Skoltus nie był pewny czy tego chce.
- Spróbuj – Ans otworzył dość duże drzwi.
Ich oczom ukazał się pokój który był chyba najbardziej zdemolowany. Na ścianach oprócz śluzu widniały ślady wypaleń po blasterach. Na środku na lekkim wzniesieniu leżał mały sześcian który płonął fioletowym światłem. Skoltus poczuł się słabo ale Jedi nie robiąc sobie nic z mocy jaką wytwarzał sześcian podszedł do niego.
- Teraz ! –Ans krzyknął do padawana łapiąc za płonący sześcian.
W tej chwili oczom młodego padawana ukazał się szereg scen. Dwóch małych chłopców spaceruje nad przepaścią w jakimś mieście, nagle posąg eksploduje, jeden z nich spada w przepaść. Szczątki jakiegoś budynku i młodzieniec który nad nimi stoi. Thyton, mężczyzna o białych włosach uspokaja chudego chłopaka któremu czerwienieją oczy. Kobieta o pięknej urodzie broni się przed tym samym młodzieńcem. Ciemny pokój i postać na łóżku. Planeta rozdarta przez wojnę domową.
Skoltus nie mógł dłużej, to bolało. Opadł na ziemię. Po chwili podszedł do niego Jedi i podniósł go z ziemi. Padawan wciąż ciężko oddychając wstał i chwiejąc się spojrzał na sześcian.
- CCcco too ? –Skoltus wskazał ręką.
-To artefakt, a właściwie jego podróbka – Ans zaczął oczyszczać padawana mocą.
- Ale wciąż czuć tu wspomnienia – Asn zaczął oglądać ślady zniszczeń na ścianach.
- Ciekawe kto zabrał oryginał – Jedi spojrzał na bladego Skoltusa – jakieś sugestie.
Skoltus wstał starając nie zwymiotować
- Ślady po blasterach nie wyglądają na Imperialne – Skoltus dotknął wypaleń – to mógł być każdy, ale nie Imperialni.
Ansarras widząc stan padawana wziął go pod ramię i wyprowadził z pomieszczenia. Skoltus zaczął tracić przytomność.
- Dziwnie się czuję, wszystko wibruje, nawet moja głowa – Skoltus zwymiotował.
- To siła tego miejsca – Ans uśpił mocą padawana – śpij, tak będzie lepiej.
         Kiedy Skoltus się ocknął leżał przed wejściem do laboratorium. Był cały połamany, bolał go każdy mięsień i strasznie go mdliło. Nie wiedział czy były to skutki tego że wszedł w głowę Jedi czy zadziałał tak na niego artefakt. Jednego był pewny, dobrze że to się skończyło.
- I jak ? Lepiej ? – Ans oblał twarz padawana chłodną wodą.
Skoltus nie odpowiedział nie chcąc znów zwymiotować, jedynie kiwnął głową i wstał zastanawiając się dlaczego tak go wszystko boli. Odpowiedź znajdowała się tuż pod jego plecami. Ansarras nie chcąc kłaść padawana na ziemi pokrytej … wszystkim, położył go na zapomnianym śmigaczu który stał tuż przed wejściem. Po mimo rdzy i wgnieceń znawca tematu stwierdziłby że nie jest to byle jaki śmigacz, był to …
- ZX12 ! – Skoltus momentalnie ozdrowiał.
- Toż to ZX12, Republika robiła takie dla swoich zwiadowców, jak żyje długo takiego nie widziałem, Terk miał takie dwa ale sprzedał je zanim .. – Skoltus przerwał z niewiadomego powodu.
- Hmm ? – zainteresował się Ans.
- Nie ważne … bardzo nam się spieszy ? – Skoltus sprawdził czy nie ma przy sobie narzędzi.
- Nie – stwierdził Ans spoglądając na układ słońca.
- To zajmie chwilkę – Skoltus zaczął sprawdzać stabilność systemów i stan techniczny turbin.
- Od dzieciaka zawsze o takim marzyłem, miałem nawet dwa holoplakaty – wsiadł na śmigacz i odpalił.
- Coś nie idzie – spróbował jeszcze raz – no co jest prze ... OO taak !
Śmigacz zaczął pracować. Pomimo zaniedbanego wyglądu dało się słyszeć że posiada on niebagatelną moc. Skoltus uśmiechnął się szeroko do Rycerza Jedi.
- To gdzie lecimy ? – Skol wyciągnął rękę do Ansa.
- Następna stacja, Sobrik –odpowiedział Ansarras wsiadając na śmigacz.

     

       - No bo faktem jest iż samo smarowanie nie wystarczy – kapral kontynuował nudny monolog.
- Musisz też pamiętać o regularnym czyszczeniu, inaczej całkiem się zatnie i nie zabijesz żadnego republikańskiego drania – Kapral przeładował karabin.
- Zawsze musisz tak ględzić, to że wystawiono nas razem dzisiaj na straż nie znaczy że chce cały dzień Cię słuchać – sierżant znudzony słuchaniem o ulubionym karabinie zaczął przechadzać się wzdłuż bramy.
- Wyluzuj trochę, nikogo nie ma, dzień spokojny. Te kosmiczne ścierwa siedzą pewnie w swoich norach i obijają się lepiej od nas – kapral zaczął na nowo rozkładać karabin.
- Właśnie, siedzą i planują jak nas podejść. A jedyne co my robimy to słuchanie twoich bezsensownych gatek o czyszczeniu broni – sierżant wyjął lornetkę.
- A Ci co za jedni – sierżant wyostrzył obraz – daj mi komunikator.
Kapral podał komunikator do jego dowódcy po czym sam spojrzał przez lornetkę. Ku bramie głównej do miasta szli dwaj mężczyźni. Wyglądali na Sithów.
- Tu sierżant Terris, posterunek zero, kod wejściowy czerwony 2, podaj mi dzisiejszą listę gości – sierżant wydał rozkaz do dyżurnego. Z radia po chwili dało się słyszeć komunikat zwrotny.
- TSZZZZ SŁABO CIĘ SŁYSZYMSZZZZZT, SĄ JAKKKSZZZIEŚ ZAKŁUSZZZ – komunikat został przerwany.
- Szlag by to, stań na straży i zablokuj bramę, kod czerwony – sierżant zeskoczył na niższy poziom.
W momencie w którym dwaj tajemniczy mężczyźni zbliżyli się do bramy, z głośników dało się słyszeć komunikat.
- WY DWAJ, STAĆ, PODAJCIE SWOJĄ IDENTYFIKACJĘ –
- JAK ŚMIESZ! – niższa postać mocą przydusiła kaprala – JAK ŚMIESZ! NIE WIESZ KIM JESTEM?
Kapral zawisnął w powietrzu po czym został ciśnięty z dużą prędkością w stronę opuszczonych budynków. Zginął na miejscu, to pewne.
- PODAJ MI SWÓJ NUMER IDENTYFIKACYJNY, NATYCHMIAST – Sith wyciągnął miecz.
- Mój Panie, spokojnie, ja tylko … takie mam rozkazy – sierżant przerażony błagał los o łaskę.
- Powiedz mi, czy rozkaz jest ważniejszy niż życie … twoje życie – druga postać podeszła od tyłu i szepnęła do ucha sierżantowi przykładając mu miecz o czerwonej klindze.
- NNiee, nie wydaje mi się – sierżant wysapał ze łzami w oczach.
- Czyli możemy przejść ? – postać z mieczem wycelowanym w sierżanta zaczęła się śmiać.
- Tak proszę mi wybaczyć, Moi Panowie – sierżant opadł na ziemię i otworzył bramę. Niższa postać która dopiero co zabiła kaprala odwróciła się do miecznika.
- Akolito … jego los leży w twoich rękach, zrób co uważasz za słuszne – po tych słowach postać nazwana akolitą schowała miecz.
- Nie jest wart mojego czasu, chodźmy mistrzu – obie postacie ruszyły w głąb miasta.

Sobrik było miastem Imperialnym. Nawet ślepy by to stwierdził. Nie było tu mieszkańców którzy pewnie zostali wysiedleni jak tylko Imperium zrozumiało że miasto ma potencjał taktyczny. Najbardziej zaawansowany sprzęt którego nie powstydzili by się nawet najbardziej wybredni łowcy nagród czy statki potrafiące zniszczyć mały księżyc to prestiż którego Imperium nigdy się nie wyzbędzie. Chcesz zniszczyć wroga ? Zrób to z hukiem. Główną ulicą szły dwie zakapturzone postacie. Sunęły niby spokojnie, niby od niechcenia a jednak dało się wyczuć że mają jakiś konkretny cel do którego spacerują żwawiej niż inni. Każdy żołnierz czy oficer albo się kłaniał albo salutował na ich widok co sprawiało wrażenie osób ważnych jednak gdyby naprawdę dowiedzieli się kto chowa się pod tymi czarnymi szatami, cóż … byłaby jatka.
- Nie mogę uwierzyć że się udało – Skoltus cały spocony co chwila obracał się za siebie – dobrze że wziąłeś  te szaty Ans.
- A Ty że masz taki miecz, swoją drogą skąd wziąłeś czerwony kryształ – Ans starał się sprawiać wrażenie surowego mentora.
- Zawinąłem z …  a zresztą nie ważne, uwaga – Skoltus naciągnął na twarz kaptur w momencie w którym mijał ich jakiś prawdziwy Sith.
Nasi „ Sithowie”  zmierzali w stronę centrum nawigacji. Co jak co ale Sithowie mają gust. Nic nie podkreśla głębokiej grafitowej czerni jak czerwona klinga miecza świetlnego. No i te ich błyskawice. Można zaryzykować stwierdzenie że użytkownicy Ciemnej Strony biją na głowę Jedi jeżeli chodzi o styl.
- Dobra więc tak, wchodzimy, podłączamy dyski i zgrywamy na nie co się da a potem w nogi, na pewno mają rozstawionych swoich agentów a ich nie łatwo oszukać, nie będziemy mieli za wiele czasu – Ansarras dał Skoltusowi przenośny dysk danych.
- Miejmy nadzieję że mają proste kodowanie – Skoltus schował dysk do kieszeni.

W mieście Sobrki wyraźnie miało miejsce jakieś zamieszanie. Alarm zbudził nawet mających przerwę pracowników. Wszystkie jednostki miały się stawić na placu głównym przed centrum dowodzenia. Było wiele pytań, żadnych odpowiedzi.
Jednak bliżej nieokreśloną odległość dalej miała miejsce scena rodem z opowieści które można było usłyszeć tylko z ust Jedi. Na samym środku placu stało dwóch zdawać by się mogło intruzów. Byli otoczeni. Ale tylko jeden z nich miał to za nic. Szczupły Catharczyk, Rycerz Jedi Ansarras stał ze swoim wiernym, podwójnym mieczem świetlnym w dłoniach. Miał skupiony wzrok i napięte całe ciało. Czuć było od niego niesamowitą siłę której nie można było dostrzec gołym okiem. Pomimo niezliczonej ilości żołnierzy Imperialnych wokół niego wpatrywał się z niezwykłą zażartością w jeden cel który stał równie pewnie jak sam Jedi. Celem był Sith, taki którego adepci czy padawanowie znają tylko z zapisów holocronowych. Miał na sobie ciemno-czerwoną szatę która była nałożona na zbroję, przy pasie miał zawieszone pazury i kły niewiadomego pochodzenia. Twarz jego pomimo licznych blizn wrzała nienawiścią a oczy mieniły się czerwienią. W dłoni dzierżył jeden miecz o sporej rękojeści i krwistoczerwonej klindze która była wycelowana w Catharskiego Jedi.
Oboje stali tak bez ruchu, czekając jakby na sygnał od samego losu, kiedy atakować. Jednak Jedi nie był sam, za drobną postacią silnie usytuowaną w ziemi stał młody mężczyzna z niepewnym ale zaczepnym spojrzeniem. W jednej ręce trzymał mały, czarny przedmiot który przyciskał do piersi a w drugiej miecz świetlny który błyszczał najszczerszym fioletem. W jego oczach malowało się na przemian przerażenie z chęcią posmakowania  chwili. Tak jak Jedi czekał na sygnał choć się zastanawiał  jak potoczyłby się  pojedynek jeśli sam zadecyduje kiedy zaatakować.
Nie trzeba było długo czekać na odpowiedzi. Sith zaatakował jako pierwszy jednak Rycerz Jedi był na to przygotowany, rozpędził się i w chwili kiedy miało dojść do zderzenia dwóch potężnych wojowników, zniknął. Sith stał jak oniemiały, przez chwilę dało się słyszeć tylko słowa przepełnione nienawiścią „ przeklęte sztuczki Jedi”. Sith uznając że nie warto tracić czasu ruszył na młodego padawana. Ten nauczony doświadczeniem zaczął się wycofywać ale w głowie miał chytry plan który miał nadzieję, wkrótce się ziści. W tej samej chwili zza pleców Sitha wyłonił się Ansarras i zaatakował mrocznego sługę. Ten jednak odparował atak z wielką siłą ciskając Ansarrasem na drugi koniec placu. Sith nie mógł czekać długo, z drugiej strony został zaatakowany przez niepewnego padawana.
W tym momencie rozegrała się walka na śmierć i życie między Sithem i dwoma kompanami. Była ona zacięta i nie do przewidzenia pomimo znaczącej przewagi Jedi. Za każdym razem kiedy młody padawan został raniony bądź odepchnięty, Jedi atakował ze zdwojoną siłą. Skoltus zdawał sobie sprawę że może być to jego koniec choć w głowie miał myśl „ a może tak uciec, dałbym radę”.
Za każdym razem gdy przez jego świadomość przechodziły takie myśli Jedi wysyłał mu groźne spojrzenie mówiące samo za siebie. Nie, zostanie, choć raz nie stchórzy. Padawan schował miecz świetlny za pasek na co Sith odpowiedział śmiechem
- AHAHAHA Masz rację chłopcze , to i tak nie miało sensu – Sith rzucił się na padawana.
W tej samej chwili D’kana skupił w sobie całą moc jaką potrafił znaleźć chcąc zrobić z Sithem to samo co zrobił z Kolikoidem. Chciał go rozerwać na strzępki. Jednak w głowie usłyszał „ poczekaj, niech podejdzie bliżej”. Annsarrasa nie było w pobliżu za to Sith nacierał na młodego padawana z całą swoją złością. Kiedy był już blisko zza kolumny wyskoczył Jedi, krzycząc i ciskając wielkim droidem w Sitha.
- TERAZ ! – Sith na te słowa obrócił się w stronę Jedi przez co stracił kontakt wzrokowy z padawanem.
W tej samej chwili Skoltus cisnął wielką kulą mocy w Sitha sprawiając że odrzut eksplozji zwalił padawana z nóg. W jednej chwili oprócz eksplozji dało się słyszeć szyderczy szept riposty „Miałeś rację, to nie miało sensu”

Jezioro znajdujące się niedaleko bazy Republiki było wyjątkowo spokojne. Można by rzec że było to dziwne zważywszy na fakt iż w około zawsze gdzieś toczyła się jakaś bitwa.
Padawan Skoltus nie rozumiał dlaczego akurat ta planeta została mu przydzielona. Nie był specjalnie niestabilny emocjonalnie, raczej stronił od wszelkich zwad. Nawet kiedy był zmuszony przez sytuację do ostatecznej obrony, starał się o tym nie myśleć.
- … na miejscu spotkałem Sarę to był ten dzień kiedy przestałem być Jedi – Catharczyk kontynuował swoją opowieść.
- Nie należała już do Zakonu – Ansarras spoglądał na gładką tarczę jeziora.
- Zaprowadziła mnie do artefaktu, do tego który staraliśmy się zdobyć, sądziła że to mi pomoże … wiesz, moje ataki gniewu – zamknął na chwilę oczy.
-To wszystko przez atak na pewną osobę, przez mój atak –Jedi zacisnął dłonie.
- Teraz już jej z nami nie ma, Sara też chyba nie żyje –
Skoltus przypomniał sobie piękną kobietę ze wspomnień Rycerza Jedi.
- Czasami się zastanawiam … z resztą mówiłem Ci jak postrzegam moc –Ansarras podniósł mocą odrobinę wody i utworzył z niej w powietrzu sporej wielkości bańkę.
Skoltus wyczerpany słuchał z uwagą i spokojem godnym padawana.
- To wszystko przez kodeks, bez niego możesz zrobić więcej, możesz … - Ansarras przerwał na moment.
- Możesz żyć jak każdy … Zakon nie daje tego czego byś chciał – Jedi z bańki zaczął mocą tworzyć konstelację.
- Powinniśmy używać mocy przez miłość, swoje emocje które odczuwamy w chwili walki, to emocje dają Ci pełne zrozumienie mocy – Ansarras zaczął tworzyć z wody mniejsze układy planetarne.
- Emocjami można manipulować, ludźmi którzy nie panują nad emocjami można manipulować, dlatego użytkownicy Ciemnej strony przegrywają na tym polu – stwierdził Skoltus.
- Sithowie czerpią swą siłę z negatywnych emocji, Jedi tego nie robią … dlatego świątynia na Coruscant została zniszczona – Ansarras jednym impulsywnym machnięciem ręki zniszczył swoje wodne dzieło. Skoltus wygodnie rozłożył się na kamieniu i zaczął oglądać nieboskłon.
- Kojarzysz może taką padawankę Col ? – Ansarras zapytał padawana.
- No pewnie, była moją pierwszą nauczycielką – Skoltus przypomniał sobie uroczą niską chisske z bardzo kształtnymi pośladkami która czasami podglądał podczas treningów.
- Była bardzo … wysportowana – Skoltus uśmiechnął się do siebie.
- Tak, opuściła zakon … swoją drogą ciekawe gdzie teraz jest – Ansarras zamyślił się – chętnie bym z nią porozmawiał.
- Podjęła decyzję, jest dorosła, każdy jest kapitanem swojego statku – młody padawan uwielbiał drętwe powiedzonka.
- Ona wróci, czuje to … - Ansarras położył się obok Skoltusa – ciekawe gdzie teraz jest.
Skoltus zaczął sobie przypominać swoją pierwszą lekcję na Thyton. Zaczął się śmiać.
- Ale była spięta, chyba przez tego Jedi co za nią stał jak ochroniarz w kantynie, całą dygotała – Skoltus uśmiechnął się.
- Ma większe doświadczenie ode mnie, lepiej zna moc – powiedział Ans – niestety nie otrzymała rangi Jedi z czym się nie zgadzam.
- Nie wiem jak to się stało że zostałem mianowany rycerzem Jedi – Ansarras kontynuował swoje przemyślenia. Przez chwilę zapanowała cisza.
- Czasami w porcie Republiki w odlotach z Balmorry można usłyszeć historię – Asn zmienił temat – okoliczności w których znajdują się opowiadający są przeróżne, najczęściej napady separatystów, buntowników, rabusiów albo po prostu Imperialni. Ale te opowieści zawsze kończą się na zakapturzonej postaci ratującej ofiary z opresji i znikającej nie wiadomo jak i gdzie.
Skoltus przypomniał sobie co mimochodem usłyszał w porcie.
- Ktoś się bawi w bohatera, to chyba dobrze nie ? – stwierdził Skol.
- Kiedyś to sprawdzę … pamiętaj że to planeta przypisana do Ciebie – Ansarras przeciągnął się.
Tak, jak galaktyka długa i szeroka a Skoltus cichy i spokojny akurat ta planeta musiała przypaść na niego. Planeta wiecznej wojny, pełna śmierci i cierpienia. A może o to właśnie chodziło, może potrzebowała spokoju  który D’kana uwielbiał i bez którego nie mógł się obejść.
- Jedno jest pewne, nie wychodzimy z pustymi rękoma ? nie ? – Skoltus wyciągnął przenośny dysk i położył go na nowo znalezionym śmigaczu – ciekawi mnie co na nich jest – stwierdził D’kana oglądając dysk.
- Jak wrócimy do Kwatery to to sprawdzimy – Ansarras wstał.
Obydwoje udali się na podest na którym stał mały statek transportowy. W głowie młodego padawana myśli kotłowały się jak stado nowo narodzonych gelagrubów w gnieździe Sarlacca. Ale z jednym by się zgodził. Ansarras był dobrym mentorem.

-  I co mielibyśmy robić – zapytał chłopak o białych tęczówkach.
- Dowiesz się w swoim czasie – odrzekł Cathar.
- Nie wszystko co pochodzi od Sithów jest dobre, wiesz o tym – chłopak spoglądał spokojnie w przestrzeń – z resztą kto miałby zasiąść w tej „ trójcy”.
- Na razie mam jedną kandydaturę – Cathar założył maskę – pracuje nad drugą, miałem nadzieję że Ty będziesz trzecią.
Chłopak milczał. Nie wiedział jak się to może skończyć. Nie wiedział czy może zaufać komuś kto nie panuje nawet nad swoimi emocjami.
- Gdybym się zgodził … kim jest trzeci kandydat – chłopak stanął nad krawędzią balkonu.
- Ktoś kogo trudno namierzyć, ale to kwestia czasu – Cathar wyjął z kieszeni mały holocron.
- Weź to, są na nim informacje o mojej osobie, w niedalekiej przyszłości będą użyteczne – Cathar zaczął kierować się ku schodom.
Skoltus spoglądał na małe urządzenie dzięki któremu miał lepiej poznać Rycerza Jedi.  Nie był pewny czy chciał przyswoić jego zawartość.

… płonące czołgi zasłoniły mu widok.
- … Cars!, Cars! – kapitan nawoływał łącznika.
W całym tym cichnącym zgiełku ciężko było dostrzec cokolwiek. Krajobraz po bitewny wypełniony był szczątkami myśliwców i ciężką artylerią obu frakcji. Z oddali dało się słyszeć dźwięki które przypominać mogły tylko jedno.
- D’kana ! – kapitan zerwał się momentalnie z miejsca.
Nie potrzebnie. Z mgły którą stworzyły wzburzone pyły i kurz wynurzyła się postać w kapturze z chustą zasłaniającą pół twarzy. Kapitan usłyszał znajomy dźwięk dezaktywowanego miecza świetlnego. Zaraz po tym zniknęła fioletowa poświata.
- … już myślałem że tylko ja przeżyłem nalot – kapitan zaczął się rozglądać dookoła szukając ocalałych.
Padawan podpiął rękojeść miecza pod pasek po czym głośno zagwizdał. Zza delikatnego wzniesienia spod sterty części wyskoczyła sporych rozmiarów jaszczurka w zbroi. Miała siodło.
- Żyjesz tchórzu … czegoś tam szukał – D’kana zaczął głaskać łaszącego się pupila. Kapitan z niepokojem patrzył na cybernetyczne oko zwierzęcia.
- Jakie masz rozkazy – padawan wskoczył na zwierzę.
- Zebrać ludzi, i udać się do najbliższej jednostki – stwierdził kapitan zastanawiając się czy kogoś znajdzie. D’kana na te słowa wyjął datapad który wibrował od jakiegoś czasu.
- Musze się odmeldować, dacie sobie rade, HIAA!  – Skoltus uśmiechnął się sarkastycznie w stronę dowódcy po czym odjechał na swoim pupilu.
Kapitan machnął ręką na chłopaka, zaczął nadawać sygnał ratunkowy.


Mały statek transportowy wleciał do hangaru kwatery głównej Tarczy. Z pokładu wyskoczyło parę osób i sporych rozmiarów jaszczurka z kimś na grzbiecie.
- … musisz tutaj poczekać -  Skol przywiązywał pupila za uzdę.
- tata zaraz wróci … miejmy nadzieję – stwierdził padawan rzucając kawałek mięsa pod łeb zwierzęcia.
Był spóźniony i nie miał na to wymówki. Zabroniono mu odwiedzać Balmorre samemu, ale nie mógł się powstrzymać. Potrzebowali najemników, łowców i weteranów, więc czemu nie Jedi. Spora doza adrenaliny plus nieduża płaca zachęciły niepokornego padawana do samodzielnej wyprawy. „ To już nieistotne” pomyślał padawan opatrując skaleczony łokieć . Zbliżał się do Sali odpraw w której zastał mistrza Sallarosa, Ansa i trzech nieznanych mu Jedi. Hologram wyświetlał kamienistą planetę a obok widniały dane padawanki której od jakiegoś czasu nie widywał.

D’kana wszedł do starego garażu Terka. Wzrokiem ogarnął spore pomieszczenie szukając w nim zagraconego łóżka pełnego śmieci, planów i części od mieczy świetlnych. Opadł na nie z impetem godnym śmigacza. Nie rozbierał się nawet, nie odpiął miecza ani nie zdjął kaptura. Tak jak stał, tak jak walczył, tak jak szukał … opadł na łóżko pragnąc odpocząć. Za nic miał głodnego i wyczerpanego Hena, jednostajnym ruchem ręki nakazał mu wyjść i znaleźć sobie coś do żarcia na ulicy. Nie ważne czy trafi mu się człowiek czy jakieś zwierzę. Miał gdzieś wszystko i wszystkich, chciał odpocząć, miał do tego prawo. Ostatnie wydarzenia miały znaczący wpływ na zdrowie Skola. Ale mimo wszystko sporo spraw załatwiono pomyślnie a i bez prezentów się nie obeszło.

              Zasnął. Ale nie był to zwykły sen. Był raczej nie….
- Dlaczego śpisz, wstawaj baw się z nami – obrazy na których były różne postacie które spotkał w swoim życiu mówiły do niego, śmiały się w dziwnych językach.
- Po co to robisz, bo chyba nie dla pieniędzy – jeden głos wyraźnie z niego szydził.
- Przecież i tak nic z Ciebie nie będzie, wykorzystują Cię jak rasę niewolników. Jesteś sam nikt Ci nie pomoże – trzygłowa postać  smęciła mu w ucho.
- Machasz mieczem jak baba, pokaż na co Cię stać – głowa Col przymocowana do posągu z Thyton wyśmiewała go. Za chwilę pojawił się Ans ściskający dłoń Imperialnego kapitana.
- Poszło zgodnie z planem generale, zrobiliśmy z niego głupca buaHAHAHAHA – Skoltus nie zdawał sobie sprawy z absurdu sprawy. Postacie pojawiały się chaotycznie i krzyczały wręcz wokół.
- Wykorzystano Cię a teraz zginiesz i nikt Cię nie zapamięta, nikt Cię nie zapamięta nikt KU CHWALE IMPERIUM WSZYTKICH POSTACI NIE PRAWDZIWYCH AHIGMACJA NARODOWEGO ZWIĄzKU NIE JEST … wyślijmy go na balmorre dobrze wiemy że jest to najlepsza planeta na sadzenie roślin szczęścia …

         Ocknął się. Zakwasy dały o sobie znać. Wstał z zamiarem odbycia porannej toalety. Ale o czymś gorączkowo myślał. Wszedł pod prysznic i pozwolił aby chłodna woda Coru otuliła go w wilgotny kokon. W głowie słyszał swój głos.  „ Zamknął Ambassadorów zaraz po odnalezieniu Col. Zaproponował że zostanie moim mistrzem. Col znaleziono na mojej planecie. Ty cwany kocie, po co chciałeś ją tak znaleźć … „
Gorączkowe myślenie przerwało mu buczenie datapada. Wiadomość była zaszyfrowana. Nadawca nieznany.

:::

:::

:::

:::

:::