Część 2. Divinus

Młody mężczyzna podszedł do Sallarosa. Przypomniały mu się informacje dotyczące czegoś, co mogłoby go zainteresować. Wyciągnął swój datapad.
 - Szefie, właśnie uświadomiłem sobie jedną rzecz. Rozmawiałem z naszym medykiem o statku. O WASZYM statku. Pracowałem z Divinusem.
 - Tak? - Sallaros spojrzał zaciekawiony na mężczyznę.
 - Tak jest. Jako jeden z najlepiej wyposażonych okrętów został on wcielony do armii Republiki. Jednak nie bez pewnych modyfikacji. Ja pracowałem przy tych modyfikacjach. Wyczyściliśmy wszystkie dane z komputerów, zrobiliśmy rearanżacje wnętrza. 
 - Gdzie może być teraz?
 - Divinus nie latał zbyt długo, po dwóch miesiącach go uziemiono. Wiesz pan, Zakuul niezbyt przychylnie patrzy na tak dobre statki. Powinien więc nadal stać sobie grzecznie na Coruscant. Razem z innymi... 
 - Wycieczka na Coruscant może być misją samobójczą... - zamyślił się dowódca Tarczy.
 - Jednak potrzebujemy czegoś, co ma odpowiednią siłę ognia, nieprawdaż? - młody technik podał Sallarosowi swój datapad, na którym miał wiele danych dotyczących nowych ulepszeń i zmian na Divinusie. Zachował je sobie na wszelki wypadek. - Grzechem jest, żeby taki sprzęt rdzewiał na powierzchni planety...

Kobieta-technik spoglądała na datapad. Udało jej się wygrzebać informacje dotyczące Divinusa. Statek flagowy Tarczy miał znajdować się w doku na Coruscant - ulepszony ale wyłączony ze służby niedługo po ataku Zakuul. Podała swoim towarzyszom dane, Sallaros miał tylko wymyślić, jak dostać się na Coruscant.
Z pomocą przyszli przemytnicy, którzy mogli poruszać się swobodnie po Galaktyce. Ukryci w skrzyniach i koszach dzielni wojownicy zostali więc przetransportowani na tereny, na których nie powinni się znaleźć dla własnego bezpieczeństwa.
Dalsza część planu miała obejmować włamanie się do doku, wejście na statek i przejęcie go, uruchomienie napędów nadświetlnych i wykonanie skoku kiedy tylko oderwią się z powierzchni planety. Radość i podniecenie związajne z odzyskaniem jednego z symboli Tarczy szybko zniknęły, kiedy okazało się, że ktoś ich uprzedził i wykradł Divinusa.
Byli to piraci, którzy nazywali siebie Jeźdźcami Burzy. Przywódczyni organizacji przestępczej zaproponowała, że jest gotowa oddać Divinusa prawowitemu właścicielowi pod warunkiem, że pomogą jej wykraść statek muzeum - Gav Daragona.
Nie mając zbytniego wyboru członkowie Tarczy wsiedli na podstawiony specjalnie prom i udali się we wskazane przez Liliyel miejsce.
Przejęcie Gav Daragona nie należało do łatwych. Muzeum było zamknięte dla zwiedzających co pozwoliło zredukować straty wśród cywili niemal do zera, jednak pozostali na Daragonie strażnicy napsuli mnóstwo krwi zarówno Tarczy jak i Piratom.
Przez opieszałość i niezdecydowanie, armia Republiki wezwana alarmem zdołała wskoczyć do systemu, w którym przebywał Gav Daragon. Nim zdołano opuścić sektor, statek otrzymał kilka poważnych strzałów.
W wybranym przez przywódczynię piratów miejscu czekał już na członków Tarczy Divinus. Razem udali się do ich kryjówki, by piraci mogli przenieść swoje rzeczy z Divinusa na statek muzeum oraz naprawić uszkodzenia.
W międzyczasie ex generał Kamzo rzucił granat, który ranił wielu piratów. Nie zdołał jednak wykonać swojego planu, został szybko pokonany.

Mimo, że sojusz z piratami, którzy od niemal roku ganiali Zakuuliańskie statki zawisł na włosku, to jednak działania Liliyel oraz Sallarosa sprawiły, że pojawiła się szansa na współpracę. Zwłaszcza, że jak się okazało, przywódczyni piratów jest agentką SIS...