Odpoczynek?!

Planeta, której wciąż nie nadano nazwy skrywała wiele tajemnic. Żyjąca przed wiekami tajemnicza cywilizacja pozostawiła swoje świątynie i technologie i po prostu zniknęła. Odnalezienie przyczyny takiego stanu rzeczy nie było łatwe, ale było dobrą okazją, żeby odciągnąć Sallarosa od natłoku obowiązków.
Terrastra wiedziała, że przywódcy Tarczy spodoba się pomysł wycieczki do ruin jednej ze świątyń. Wszystko skonsultowała z Mistrzem Flawdą, który Sallarosa znał przecież bardzo dobrze, a także z samym Sallarosem.

Wyruszyli we dwoje, Terra i Sall na wycieczkę. Nie mieli jasno obranego celu, po prostu liczyli na łut szczęścia. Po niecałej godzinie podróży na wierzchowcach podarowanych im przez Laz-tarasha i podziwianiu widoków przez Sallarosa (wszakże Terra z podziwianiem widoków miewała problemy), znaleźli wejście do świątyni ukrytej w wielkiej jaskini.
Wewnątrz znajdowały się liczne posążki i figurki oraz ogromna kamienna ludzka głowa. Kiedy mistrzyni dotknęła głowy wyczuła, że coś jest w środku, gdyż zdawało się wyciągać z niej moc, mieszać z inną mocą i oddawać ją w zmienionej formie. Kiedy Sallaros szukał sposobu na rozszyfrowanie jednej z kamiennych tablic, które znalazł, Terrastra postanowiła rozbić ogromną głowę by sprawdzić, co jest w środku. Istniało bowiem przypuszczenie, że tym czymś jest artefakt, który w nieodpowiednich rękach mógł stać się niebezpieczny.

W obawie o bezpieczeństwo dowódcy Tarczy Terrastra chciała odesłać Sallarosa do kryjówki, ten jednak sprzeciwił się takiemu pomysłowi - jako archiwista i osoba odporna na działanie wielu artefaktów mógł okazać się skuteczną bronią przeciwko artefaktowi, który tam zamknięto.

W międzyczasie pojawiła się Witma, która dostała koordynaty od Sallarosa. Starała się w jakiś sposób wybronić, gdyż Terra nieszczególnie ucieszyła się na "widok" padawanki - dość, że narażała siebie i Sallarosa. Jednak było już zbyt późno na wszelakie kłótnie i próby przegnania kobiety ze świątyni. Uszkodzona zrzucanymi przez Terrastrę stalaktytami kamienna głowa zaczęła pękać i kruszyć się, ukazując artefakt.

Artefaktem tym była niewielka sześcienna kostka, z której niemal od razu wyleciała cienista istota, przesłaniając jednocześnie otwór w sklepieniu jaskini, przez który wpadało światło. Sallaros z Witmą próbowali walczyć, lecz w zupełnym mroku było to dla nich zadaniem bardzo trudnym. Nawet Terrastra, na której zupełne ciemności nie robiły większego wrażenia miała problemy z orientacją - czarna, duchowa istota mieszała bowiem moc i zaburzała "Widzenie" kobiety.
Terrastra jako jedyna z całej trójki postanowiła nie walczyć. Rozpostarła dłonie i próbowała porozumieć się z duchem, który przybrał postać czarnego węża z piórami i zaczął owijać się wokół niej. 
- Nie próbuj burzy pojmać w sieci! - wykrzyknęła Terra... i zaatakowała Sallarosa.
- Przejął nad tobą kontrolę? - zapytał Sall broniący się przed atakami kobiety.
Terra zaprzeczyła. Zaprzeczyła również temu, że została zmuszona do tego, po prostu... atakowała dalej, niesiona przez duchowego węża. Po krótkiej walce udało się zamknąć ducha w jego więzieniu, czyli w artefakcie. Jak wyjaśnił Sallaros, winę za uwolnienie tajemniczego ducha ponosiły osłabłe przez lata pieczęcie.

Jak się okazało Terrastra pozwalała duchowi robić ze swoim ciałem dosłownie wszystko, gdyż ten spełnił jej największe marzenie - kobieta chciała zobaczyć niebo. Zafascynowana widokiem straciła kontakt z rzeczywistością, co wykorzystał duch. 
Wyjaśniła także, że rozmawiała z tajemniczym Wężem, który wyjawił jej, że oprócz niego są jeszcze cztery takie duchy i że razem tworzą coś większego.

Czymkolwiek nie były te duchy, należało wydusić z Węza wszystko, co wiedział, aby odnaleźć i zniszczyć artefakty a przy okazji być może dowiedzieć się czegoś więcej na temat zaginionej cywilizacji.

Jednak Wąż niekoniecznie chcę współpracować...